Το λένε καλοκαιρινές αναμνήσεις ή 43 τίτλοι βιβλίων που ποτέ δε θα γράψω

Έφυγαν/
Ανατολές και δύσεις/
Το μπλε που κόβει την ανάσα/ "Είναι βαφτιστικιά μας, όχι κόρη μας"/Παγιανώτα/Το μοναστήρι χαλκομανία/
9 το πρωί με 12 το μεσημέρι/Διπλός ελληνικός/Γεννημένες την ίδια χρονιά/Ψημένη ρακί/Ο παράδεισος/Ιταλοί με τατουάζ/Ο ζωγράφος και η ερωμένη του/Γυμνοί/Άμμος/Παγωμένη μπύρα/
Εκπλήξεις/Παιδιά στην παραλία/Ξαπλώστρες/Σκηνή/Αϋπνίες/Όνειρα/Ζέστη/Πρωινή βροχή/ Μποφόρια/Αγόρια/15Αυγουστος/Ρακέτες/
Το δωμάτιο χάλια/
Δικηγόρος και Γεωγράφος/
Κόκκινη βέσπα/Καινούριοι φίλοι/Η Λούση και ο Λούκυ είναι σκυλιά/Νυστάζω/Ποτά/Βουτιές/Είμαι μαύρη/Μεγάλες αλήθειες/
Μύγες, κουνούπια,τζιτζίκια/Πεταλούδα στο αμάξι/Μικρές φωτιές/Φωτογραφίες/Πυγολαμπίδες/Κανείς δε μάζεψε τα καρπούζια/Τάφοι προγόνων

                                                                                                                    ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011

ΖΩΗ ΑΙΩΡΑ

Η ζωή ίσως να είναι σαν την αιώρα που είναι στημένη έξω από τις σκηνές μας. Δεν είναι φτιαγμένη κι απ το καλύτερο υλικό-τη δεύτερη μέρα χρειάστηκε μπάλωμα.  Είναι όμως γερή. Ανεβήκαμε τόσες φορές πάνω της κι αυτή μας άντεξε.

Την πρώτη φορά που πήγα ν' ανέβω, παραλίγο να χάσω την ισορροπία μου. "Κρατήσου", μου φωνάξανε. "Από πού;" απάντησα. Την πρώτη φορά...

Ακολούθησαν πολλές φορές. Μεσημέρια της ξεκούρασης, απογεύματα βαρεμάρας, νύχτες ονειροπόλησης.

Μερικές φορές τσακωνόμαστε. "Εγώ!" "Όχι εγώ! Εσύ ανέβηκες χτες δυο φορές!"  Είναι μία βλέπετε και είμαστε πολλοί.

Η αιώρα ακίνητη. Η αιώρα κινείται. Κάποιες φορές βάζω το πόδι μου στο χώμα και σπρώχνω. Κάποιες άλλες ένα χέρι ή περισσότερα την σπρώχνουν.

Πέρα δώθε η αιώρα. Πέρα δώθε η ζωή μου. Με ή χωρίς ισορροπία. Με ή χωρίς κίνηση. Με ή χωρίς μπαλώματα. Μα πάντα αντέχει και αντέχω και γω μαζί της.

Η ζωή αιώρα...